اصطلاحات به کار رفته در اسناد گمرکی (قسمت 1)

اصطلاحات گمرکی طبق تعریفی از طرف شورای همکاری ارائه شده‌اند و تنها درصورتی تغییر می‌کنند که تعریف دیگری از آن به عمل آمده باشد.

اظهار کالا

بیانیه‌ای کتبی یا شفاهی است که براساس این قانون اظهارنامه‌کننده; رویه‌ی گمرکی مورد نظر خود را درباره‌ی کالا مشخص می‌کند و اطلاعات مورد نیاز برای اجرای مقررات گمرکی را ارائه می‌دهد.

اظهارکننده

صاحب کالا یا نماینده‌ی قانونی او است که کالا را برابر مقررات این قانون به گمرک اظهار می‌کند.

در اظهار الکترونیکی، صاحب کالا یا نماینده‌ی قانونی وی به استناد گواهی رقومی (دیجیتالی) تأیید‌شده; از مراکز مجاز صدور گواهی مذکور به عنوان صاحب کالا یا نماینده‌ی قانونیِ اظهارکننده شناخته می‌شود.

اظهارنامه‌ی اجمالی

سندی است که به موجب آن شرکت حمل‌ونقل; فهرست کلی محمولاتی را که باید تخلیه و یا بارگیری شوند; درهنگام ورود و خروج وسیله‌ی نقلیه از کشور اعلام می‌نماید.

اماکن گمرکی

انبارها، باراندازها، اسکله‌ها، فرودگاه‌ها; ایستگاه‌های راه آهن، محوطه‌ها و هر محل یا مکانی است که تحت نظارت گمرک است و برای انباشتن و نگهداری کالاها به منظور انجام تشریفات گمرکی استفاده می‌شود.

این اماکن می‌توانند انبارهای گمرکی، انبارهای اختصاصی و سردخانه‌های عمومی باشند.

ترخیص

به معنای خروج کالا از اماکن گمرکی پس از انجام تشریفات گمرکی است.

ترخیصیه

سندی است که به موجب آن شرکت حمل‌ونقل (carrier & forwarder) پس از احراز هویت; بلامانع بودن انجام تشریفات گمرکی توسط گیرنده‌ی کالا را به گمرک اعلام می‌نماید.

تشریفات گمرکی

کلیه‌ی عملیاتی که در اجرای مقررات گمرکی انجام می‌شوند.